"İNSAN, BİLDİĞİ SÖZCÜK KADAR DÜŞÜNEBİLİR.”

Emin Özdemir’in “İnsan, bildiği sözcük kadar düşünebilir.” Sözü ne kadar doğruymuş! Okumayan toplumumuzda, bildiği sözcükler de sınırlı kalan ulusumuzun düşünme yetisi de bildiği sözcüklerle sınırlı kalıyor ne yazık ki!. Yapılan araştırmalar gösteriyor ki, insanlarımız, Türkçemizin 100 binin üzerindeki kelime dağarcığından yalnızca ortalama 300 kelimesini kullanarak kendilerini ifade etmeye, düşünmeye ve düşündüklerini söylemeye çalışıyorlar. Aslına bakarsak, hepimiz biliriz ki, gerçek eğitim, insanın önce kendisini tanıması yolunda ortam hazırlar, bu tanımayı gerçekleştirir. Bundan sonra kişi kendini olumlu ve olumsuz yanlarıyla kabul etmeye, hayatını planlamaya, başkalarıyla sağlıklı ilişki kurmaya başlar. Eğitim de okuma olmadan olmaz… İnsanlara okuma alışkanlığı kazandırmanın yollarından biri, onları içinde bulundukları gelişim çağında, yani daha çocukken, ilgilerini çekecek konulara yöneltmektir. Bunun için çocukların, gençlerin ilgilendikleri konuları belirlemeli veya onların ilgilerini belli konulara çekmeye çalışmalıyız. Ne okurlarsa okusunlar ama okusunlar, okumaya başlasınlar diyerek gereksiz sınırlamalar getirmemeliyiz. Günümüzde öğrenciler zevk için okuma alışkanlığına yönlendirilmedikleri için kitap okumak ödev amacı dışında, akıllarına zor geliyor! Bu da gençleri bu sistemle eğitemediğimizi sadece bir şeyleri öğrenmeye mecbur bıraktığımızı gösteriyor. Bu da 300 kelimelik kısır bir döngüde kendilerini ifade etmeye çalıştıkça yetersiz kalmalarına neden oluyor.. Türkolog, Prof. Dr. Tuncer Gülensoy  bir konuşmasında bu problemi çok net belirtmiştir: \'\'Yaptığımız araştırmalarda özellikle kırsal kesimde insanların günlük sadece 40-50 kelime kullandığına şahit olduk. Sadece ana kelime sayısı 78 bin olan ve dünyanın en zengin dillerinden biri olma özelliğini taşıyan Türkçeyi, nüfusun çok büyük dilimi gerçek anlamda bilmiyor. Çünkü, bu büyük kitle ortalama 400 civarında kelime ile yetiniyor. Diğer kelimeler ise neredeyse hiç kullanılmadığı için adeta köreliyor. Bu nedenle ifade gücü azalan kişiler konuşmalarında (şey), (yani), (ııı) gibi ses taklitlerini hiç şık olmamasına karşın sıklıkla kullanıyorlar.\'\' Türk Dil Derneği Başkanı Sevgi Özel günlük yaşamda Türkçede 100 bin kelime bulunmasına rağmen üniversite mezunlarının bile en fazla 200 kelime ile konuştuklarını vurguluyor: “Nedeni eğitim sisteminin ”Çocuğum sen kendi cümleni kurma, başkalarının kalıplarını öğren ve bunları yaşam boyu kullan” mantığında olduğunu belirtiyor. Böyle olunca da tabii, doğal olarak çocukluktan başlayarak, insanlarımızda kitap okuma alışkanlığı gelişmiyor. O zaman, “ Aile, millet, insanlık, vatan sevgisi, yaşama sevgisi, dürüstlük, yardımlaşma, kahramanlık, mertlik, fedakârlık, toplum değerleri, gelenek ve göreneklerimizle millî ve manevî değerlerimizi tanıtıp sevdirme, estetik duygusu verme, ana dil sevgisi ve şuuru kazandırma, kültüre, felsefeye, edebiyata yönlendirme, kendini başarılı bir şekilde ifade edebilme yetisi gibi önemli  kavramlar ve beceriler üzerinde çocukların yapı taşları oluşturmaları için düşünmelerini nasıl sağlayacağız? Türkçemizin zenginliğini gençlere nasıl aktaracağız? Hem de, 24 Nisan 2012 tarihinde Türkçe ile felsefe yapılmaz diyenleri \'ırkçı\' olarak niteleyenlerin,  49. TÜBİTAK Bilim, Özel ve Teşvik Ödülleri Töreni\'nde \"Şu anda Türkçenin mevcut kelime hazinesiyle felsefe yapamazsınız. Ya Osmanlıca ya da İngilizce, Almanca, Fransızca kelime ve kavramlara başvuracaksınız.\" Demelerine rağmen! Biz ne yapacağız? Hangisine inanacağız? En iyisi biz  yine aklımıza güvenip, “İnsan, bildiği sözcük kadar düşünebilir.” diyerek Türkçemizi koruyacağız...  Dilimize dört elle sarılarak sahip çıkacağız… Okuyacağız, okutacağız…