DÜNYA OLSAK ONLARA

Kimsesiz çocukları düşündünüz mü hiç?

Ailesi olmadığı için mi  kendilerine “yurt” diye sokakları tercih etmişlerdir yoksa tutunacak dalları olmadığından mı?

Sahip çıkacak bir el olmazsa neler yaşar bir insan, bilir misiniz?

Bir nefese ihtiyaç duyduğunda yalnızlığın nasıl bir duygu olduğu hakkında bir fikri olan var mı?

Kalabalıkta görünmemek ya da gerektiğinde sesini çıkaramamak…

Bir çocuğun feryadı olabilir mi onu savunan bir çift el veya kendi düşüncesini başkasına empoze edebilir mi?

Yaşananlar çığlık çığlığa duvara çarpıp kendini hissettirebilir mi?

Biz mesela…

Kılık kıyafeti düzgün olanları dinler, kendini anlatabileni takdir ederiz. Sorarım size; üstü başı yırtık bir çocuk dinlenmeyi hak etmiyor mu?

Korktuğu için cümlelerini bir araya getiremeyeni neden önemsemiyoruz ve ona cesaret vermiyoruz?

Takdir edilmek için üst düzey mi olmak gerekiyor?

Çaresiz ve yalnız birini cesaretlendirmek ve geleceğini aydınlatmak için neden kılımızı bile kıpırdatmıyoruz ki?

Eminim ki; hepiniz sokakta dilenmeye çalışan çocuklara, kışın soğuğunda ağacın dibine sığınmış tek başına duranlara, iki lokma ekmek bulabilmek için restoranların kapısında gezenlere, trafikte arabanızın camını silmeye çalışan veya mendil satan ufacık çocuklara rastlamışsınızdır. Peki kaç kişi onlara yüz çevirmek ya da eline iki kuruş para bırakmaktan öteye geçti? Kaç kişi endişelendi masum yürekler için? Hali vakti yerinde olan kaç kişi rızkını paylaşmayı tercih etti onlarla?

Açık yüreklilikle söylemek isterim ki; o çaresiz yüreklerin eline üç kuruş para verince vicdanını rahatlatamaz hiç kimse. Asıl mesele; ona gelecek sunmak, ona yol göstermek ve ona umut olmaktan geçiyor.

Geleceğin başarılı bir doktoru bir evsiz olamaz mı mesela?

10 yıl sonra sizin çocuklarınıza öğretmenlik yapacak nitelikte olamaz mı bugün sokaklarda biçare dolaşan ayaklar?

Aslında bir el açsak kimsesizlere…

Bir duysak çıkmayan seslerini…

Bir uzatsak yardım elimizi onlara…

İnansak, önemsesek, şans versek ve güvensek mesela…

Herbert ne güzel söylemiştir; “Her insan bir dünyadır.” diye.

Dünya olsak onlara…

Yargılamadan ve küçümsemeden…

Sadece severek hem de!

Atalım ön yargılarımızı, açalım gönlümüzü ve inanalım onlara.

Sadece vicdanımız için değil, gerçekten destek olmak için harekete geçelim mesela.